Wskazuje siê, ¿e nie mo¿na obarczaæ
poszkodowanego obowi±zkiem poszukiwania czê¶ci zamiennych o stopniu zu¿ycia
odpowiadaj±cym okresowi eksploatacji czê¶ci, które uleg³y uszkodzeniu. Podkre¶la
siê tak¿e, ¿e zmniejszenie wysoko¶ci odszkodowania nale¿nego poszkodowanemu
w drodze odpisów amortyzacyjnych przy zamianie czê¶ci starych na nowe
prowadzi³oby do roz³o¿enia ciê¿aru przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego
pomiêdzy poszkodowanego a osobê odpowiedzialn± za naprawienie szkody,
a ponadto poszkodowany ma prawo nabyæ czê¶ci samochodowe, które pochodz±
z pewnego ¼ród³a i w zwi±zku z tym maj± gwarantowan± jako¶æ, zapewniaj±c±
bezpieczeñstwo pojazdu po jego naprawie. S±dy powszechne siêgaj± tak¿e po
argumenty celowo¶ciowe, wskazuj±c, ¿e przyjmowanie jako zasady, przy wymianie
czê¶ci starych na nowe, zmniejszania nale¿nego poszkodowanemu odszkodowania
przez odpisy amortyzacyjne, prowadzi³oby do pogorszenia bezpieczeñstwa
korzystania z takiego pojazdu, a tak¿e wzrostu kradzie¿y samochodów w celu
pozyskiwania u¿ywanych czê¶ci, na które wzrós³by zapewne wtedy popyt.
Ustalenie odszkodowania z uwzglêdnieniem cen czê¶ci nowych, którymi zast±piono
zniszczone czê¶ci stare, nie prowadzi co do zasady do bezpodstawnego
wzbogacenia poszkodowanego, gdy¿ pojawienie siê w naprawionym samochodzie
czê¶ci nowych z regu³y nie powoduje radykalnego wzrostu jego warto¶ci.
Co wiêcej, samochody „powypadkowe” ju¿ tylko z tego tytu³u trac± dodatkowo
na warto¶ci. S±dy powszechne dopuszczaj± obni¿enie odszkodowania nale¿nego
poszkodowanemu - podobnie jak S±d Najwy¿szy - wtedy, gdy dokonane w czasie
przywracania stanu poprzedniego ulepszenia doprowadzi³y do poprawy standardu
technicznego pojazdu oraz gdy naprawa dotyczy³a uszkodzeñ, które istnia³y przed
wypadkiem, albo gdy po naprawie istotnie wzros³aby warto¶æ samochodu.
Zak³adka